Prosperity and Joy मराठी

सन २००५ च्या सुमारास आमच्या आध्यात्मिक गुरूंनी आम्हा सगळ्या युवकांची देहायष्टी लक्षात घेऊन WRG म्हणजे weight reduction group सुरु केला आणि आम्हाला एक ideal diet दिलं. त्यावेळी मी ७५ किलो होतो आणि कल्याणी ६४ किलो होती. ते diet scientific होतं त्यामुळे त्याने माझं वजन अगदी हळू हळू म्हणजे जवळ जवळ ६ महिन्यात साधारण १० किलो कमी झालं. म्हणजेच मी ७५ वरून ६५ वर आलो. कल्याणीचं वजन सुद्धा साधारण ५ किलो कमी झालं. पण माझं वजन याहून कमी होईना म्हमून मी व्यायाम सुरु केला. आमच्या office मध्ये त्यावेळी एक ex-army trainer येत होते आणि ते साधारण दीड तास non-stop व्यायाम घ्यायचे. ते व्यायाम करुन पुढे मी आणखी ४ किलो वजन कमी केलं आणि माझ्या ideal म्हणजे ६१ किलोवर आलो. त्या काळात जवळ जवळ दीड वर्षं मी गोड पदार्थांना अजिबात स्पर्श केला नव्हता. परंतु नंतर आम्ही दोघेही कधी कधी रात्री restaurant मध्ये एक starter खायचो आणि त्यामुळे आमचं दोघांचही वजन लग्नाच्या वेळी ६५ च्या आसपास होतं. पुढे आम्ही हैद्राबादला गेलो, तिथे स्वयंपाकाचे अनेक प्रयोग केले. आणि गरोदरपणानंतर कल्याणी ८४ वर पोहोचली आणि मी ७८ वर. वजन कमी कसं कर

साधारण 25 ते 30 वर्षांपूर्वी, आधी माझ्या आईला आणि मग बाबांना मधुमेह झाला. आमच्या घरात आधीच्या पिढीत कोणालाही मधुमेह नव्हता त्यामुळे मधुमेहाची ही पहिलीच पिढी. या निमित्ताने आम्ही अनेक वेगवेगळे doctors आणि वैद्य सुद्धा पाहिले. पहिली 5 वर्षं तर आईने खूप strict diet केला आणि योग सुद्धा केला. शेवटी तिला याचा कंटाळा आला आणि मग तिने औषध सुरु केलं. आजकाल ठराविक वय झालं की मध्यम वर्गीय कुटूंबात कोणाला ना कोणाला तरी diabetes असतोच कदाचित त्यामुळेच तो एवढा seriously घेतला जात नाही की काय अशी मला शंका आहे. यानिमित्ताने आम्ही काही diabetologist ना सुद्धा भेटलो. आता कोणाला dianetes होईल आणि साधारण कधी होईल हे शोधाण्याचा doctors प्रयत्न करू लागलेले आहेत. असेच आम्ही सगळे एकदा एका diabetologist कडे गेलो असता त्यांनी आम्हाला 'sugar factory' असं संबोधलं. 😀 तेव्हा मी माझी बायको आणि लहान म्हणजे 3-4 वर्षांची मुलगी असे तिघे तिथे होतो. माझ्या सासू सासऱ्यांना सुद्धा diabetes आहे. हे लक्षात घेऊन, माझा आणि माझ्या बायकोच्या पोटाचा घेर मोजून आणि आमची वजनं पाहून त्यांनी आम्हांला येत्या काही वर्षात (माझ्य

परवाच मुलीला सुट्टी लागली. सुट्टीत आमच्याकडे तात्विक चर्चा फार होतात कारण तेवढाच वेळ मिळतो. सकाळी ९ला शाळेत जाऊन संध्याकाळी ९ला परत येणाऱ्या मुलांना बाकी वेळ तरी कुठे असतो? मुलीला शाळेत nutrition या विषयावर एक धडा आहे. त्याबद्दल आम्ही बोलत होतो. त्यात मुख्यत: झाडं अन्न कसं तयार करतात यावर चर्चा चालली होती. त्यात एक chemical equation आहे. Carbon Dioxide (Co2) व पाणी (H2O) यांच्या संयोगाने, सूर्याप्रकाशाच्या मदतीने Chlorofill असलेली म्हणजेच हिरवी झाडं Glucose म्हणजेच अन्न कसं तयार करतात. यावर चर्चा झडत होती. मुलीने मला या सगळ्याबद्दल सखोल माहिती दिली. जर झाडांना अन्न तयार करण्यासाठी सूर्यप्रकाश लागत असेल तर प्राण्यांना अन्न पचवण्यासाठी D Vitamin ची आवश्यकता असावी. मी माझा गावठी मुद्दा मांडला. 'बाबा, सूर्यप्रकाश म्हणजे D Vitamin नव्हे.' मुलीने माझा मुद्दा सरळ खोडून काढला.  'हो, पण सूर्याप्रकाश म्हणजे अन्न नव्हे तरीही सूर्याप्रकाशाशिवाय झाडांमध्ये अन्न तयार होत नाही. हे तसंच आहे.' मी सफाई दिली. अशीच चर्चा पुढे गेली. दावे प्रतिदावे झाले आणि 'याचं काहीतरी वेगळंच असतं'

  वनस्पती आणि त्यांचे जीवनमान या विषयामध्ये मला natural interest आहे. त्यासंबंधी मी छोटे छोटे प्रयोग करत असतो. त्याचबरोबर अनेक शेती विषयक Facebook groups चा भाग आहे. मागे एकदा असाच एका group वर प्रश्न विचारला गेला की झाडावरची फळं जून होत नाहीत पिकत नाहीत तर काय करावं. यावर एका अनुभवी शेतकऱ्याने उत्तर दिलं की झाडांना पाणी 2 किंवा 3 दिवसातून एकदाच घाला. माझ्या दृष्टीने हे खूपच interesting होतं. कारण याचा अर्थ असा होतो की ज्यावेळी झाडांच्या अस्तित्वाचा प्रश्न तयार होतो त्यावेळी झाडं आपल्या पुढच्या पिढीची तयारी करतात.  माझा यावर विश्वास बसला नाही म्हणून मी एका रिकाम्या कुंडीला पाणी देणं बंद केलं आणि विशेष म्हणजे त्या कुंडीमध्ये एकदम अनपेक्षित गवतची वाढ झाली. मग मी हाच प्रयोग टोमॅटो आणि राजगिऱ्याच्या पालेभाजीवर केला. त्यातही तोच अनुभव आला. आणखी काही प्रयोग करता माझ्या लक्षात आलं की ज्यावेळी अस्तित्वाचा प्रश्न निर्माण होतो, तेव्हा झाडं पटकन जून होतात त्यांना फुलं फळं येतात आणि ती गळूनही पडतात. थोडक्यात आपण नाहीतर आपली प्रजाती टिकून रहावी हा झाडांचाही प्रयत्न असतो. हे खरंच विशेष आहे कारण झाड

 वैदिक ज्योतिषामध्ये नक्षत्रांना अनन्यसाधारण महत्त्व आहे. वैदिक ज्योतिषाच्या काही शाखांमध्ये नक्षत्रे मुख्यत्वाने उपयोगात आणली जातात पण सर्व शाखांमध्ये त्यांचा वापर विशेष दिसत नाही. नक्षत्रांची संख्या राशींपेक्षा दुपटीहून जास्त असल्याने काहींना नक्षत्र ज्योतिषाचा अभ्यास आव्हानपूर्ण वाटू शकतो. वैदिक ज्योतिष मुख्यत: नक्षत्रावर आधारित होते आणि काळाच्या ओघात ते राशी आधारित झाले असावे. हे सहज घडलेले स्थित्यंतर आहे की जाणीवपूर्वक केलेला प्रयत्न हे कळायला काही मार्ग नाही. वेद हे ज्ञानाचे भंडार आहे यात दुमत नाही पण वेदांचा अर्थ कसा समजायचा हे मात्र मोठे आव्हान आहे आणि यामुळेच आपली वेदांची समज सीमित राहीली आहे. आनंदाचा भाग असा की वेद आपल्यापर्यंत परंपरेने आले आहेत आणि आपण त्याकडे नविन दृष्टिकोनातून पाहू शकतो. नक्षत्रें हा मुहूर्त ज्योतिषाचा अविभाज्य भाग आहे आणि त्याचबरोबर तो वैदिक संस्कृतीचा सुद्धा अविभाज्य भाग आहे. त्यामुळे नक्षत्र आणि वैदिक संस्कृती सहजच एकमेकांशी जोडली गेली आहेत. माझा असा समज आहे की वैदिक ज्योतिष आधी रोजच्या व्यवहारात उपयोगात येउु लागले आणि नंतर त्याचा उपयोग वैयक्तिक ज

  पुनर्जन्म या विषयाबद्दल उत्सुकता असणाऱ्या सर्वांसाठी हे पुस्तक उपयुक्त आहे. सनातन धर्मामधील संस्कार आणि क्रिया यावर आपली श्रद्धा असल्यास या पुस्तकामुळे ती दृढ होण्यास मदत होईल. पण जर आपल्याला त्याबद्दल शंका असेल तर हे पुस्तक आपल्याला नवीन दृष्टिकोन देऊ शकेल. पुनर्जन्म असतो का? जीव आणि आत्मा यात काय फरक आहे? मृत्यूनंतर आत्म्याचे काय होते? स्वर्ग असतो का? श्राद्ध करण्याने खरंच काही उपयोग होतो का? सनातन धर्मामधील अन्त्यसंस्कार करण्याची आवश्यकता आहे का? सद्गती मिळवण्याचा खात्रीशीर मार्ग कोणता? एखादी व्यक्ति अत्यवस्थ असता आपण काय करू शकतो? मृत्यूनंतरचे जीवन कसे असते? पूर्वजन्मामधील कर्माचा पुढील जन्मामध्ये कसा परिणाम असतो? हा परिणाम पत्रिकेमध्ये कुठे दिसतो? सद्गती मिळण्यासाठी आपण काय करू शकतो? या जन्मामधून आपण पुढील जन्मामध्ये काय नेतो? जुळ्या मुलांचे जन्म कसे ठरतात? त्यांच्या पूर्वजन्मामधील पत्रिका कशा असतात? जन्मखुणा का असतात? जन्मदोष का निर्माण होतात? पुनर्जन्माबद्दल शास्त्र ग्रंथ काय सांगतात? कर्माचे प्रकार कोणते? या जन्मामधील इच्छांचा पुढील जन्मावर परिणाम कसा होतो? पुनर्जन्म कोणत्य